Een tijdloos tijdbeeld is hier te zien.
Zowel op het schilderij als op de foto staan jongens in de sneeuw met op de achtergrond struiken en bomen.
Ze genieten zichtbaar.
De jongens op het schilderij van het sneeuwballen gooien en de jongens op de foto (daaronder) staan trots met een sneeuwbal in de hand.
De derde van links heeft wel een heel grote sneeuwbal gemaakt en heeft daarvoor dan ook zijn beide handen nodig.
De jongens op het schilderij hebben bijna allemaal een koddige hoed of muts op, terwijl op de foto drie jongens een klot op hebben en één een pet.
Het zijn plezierige taferelen om naar te kijken: spelende jongens in de sneeuw.
Ze hebben het hele leven nog voor zich en bezitten nog het onbezorgde van hun jeugd.
Op welke plek de jongens toeven op het schilderij weet ik niet.
Van de jongens op de foto wel.
Zij staan op het “Koepelduin” bij de Belvedèreweg op Scheveningen.
Ik ken ook hun verwantschap en hun namen.
Helemaal links is Ger Moen met daar naast zijn neef en naamgenoot, dus eveneens een Ger Moen; de derde van links is Map den Heijer, een neef van Ger Moen (I), van zijn moeders zijde; de jongen met de pet is een buurjongen, Arie Lammers.
Een frappante gelijkenis; er liggen een paar eeuwen tussen de geschilderde- en de gefotografeerde jongens, maar het afgebeelde is tijdloos.