Wandelpier
De wandelpier op Scheveningen was voor de tweede wereldoorlog nogal een deftige bedoening. Allereerst kon je er niet zo maar vrij uit op wandelen, nee men moest eerst tien cent entree betalen en dat was voor veel mensen – hoewel dat nu raar lijkt – toentertijd toch te duur.
Ondanks dat was het in het zomerseizoen toch druk met flanerende mensen.
Vooral de zondag was bij uitstek geschikt om de mooiste kleding en hoeden te tonen en vooral hoeden waren zeer in zwang.
Ook mijn moeder was dol op hoeden
Hier zie je haar op een rustige wandelpier aan de arm van een tante en beiden droegen een zogenaamde pothoed.
De tante draagt een handtas met zilveren beugel, mijn moeder een bescheiden tasje onder de arm en een paraplu.
Op de andere foto staat ze aan de vloedlijn; ook weer – zoals het toen hoorde – een hoed op en keurig een handtasje bij zich, de pier op de achtergrond.
Een mooi tafereel voor een foto en ook al zijn de opnamen uit de twintiger jaren van de vorige eeuw, ze zijn nog altijd het bekijken waard.
Immetje.