en in de trapauto gezet, nu stevig vastgehouden door mijn vader. Mijn moeder kijkt vanuit het raam lachende toe.
De trapauto wordt aan beide kanten op de kiek geflankeerd door links mijn grote zus Dinie met een prachtige grote strik in het haar en een schattig geborduurd overgooiertje aan ( ik
weet het zo goed omdat ik het later ook heb gedragen) en rechts door mijn broer Chris.
Aan zijn bolle wangen te zien staat hij het geluid van een motor na te bootsen om het zo echt mogelijk te doen lijken.
Blijkbaar beleef ik het ook zo, want ik heb mijn twee mollige handjes stevig om het stuur geslagen. Achter mijn zus staat een koddig jongetje van een jaar of vijf (Koosje Batenburg) geamuseerd toe te kijken; met zijn handen in zijn zakken echt al stoer en onder zijn pullover heeft hij iets gestopt, maar wat het is, is niet te zien. Wel is hem aan te zien dat ook hij het naar zijn zin heeft in die gezellige Kielstraat van vóór de Tweede Wereldoorlog. Achter mijn broer zie je nog net dat daar een buurman zit, zo maar op de stoep. Van een trottoir kunnen we niet spreken; de stoepen in onze straat waren misschien net een halve meter breed en een deurmatje werd een zitmatje, verder geen gezeur. Verderop staat ook nog een buurkind lachend toe te kijken en daar naast ook weer een buurman. Dat ik zelf zo lachend in de trapauto zit is niet verwonderlijk. Ik ben echt het middelpunt, maar ik ben dan ook jarig. wordt vervolgd Immetje
