Net als zovelen hebben ook wij vakantiereizen gemaakt met een reisgezelschap, gezamenlijk zittend in een comfortabele touringcar met alles erop en eraan.
Wanneer het buiten koud was, was het binnen in de bus heerlijk warm en aan het barretje, wanneer je wilde, koffie, thee of chocolademelk en zelfs soep.
Een snikhete dag? In de bus met airconditioning was uit het vriesvak frisdrank of naar believe een ijsje verkrijgbaar.
Heerlijk verende zitplaatsen met rugleuningen, die uitnodigden om na een vermoeiende excursie even een tukje te doen en scheen de zon te fel, nou dan de gordijntjes voor de raampjes en maar even niet naar buiten kijken, maar luisteren naar de reisleider, die via de microfoon allerlei wetenswaardigheden vertelde over de streek, waarin wij ons op dat moment bevonden.
Eén en al luxe en wij mensen van deze tijd vinden dat heel gewoon en verweren ons met…..ach, wij betalen er immers voor….!
Vergelijk dat nu eens met de vroegere generaties en dan zelfs met diegenen, die bevoorrecht waren zoals onder anderen artsen.
Dit weet ik omdat de twee mensen op de foto, achterin de bus, vrienden van mijn ouders waren en die zaten, wanneer je de foto goed bekijkt nu niet zo geriefelijk.
Wel luchtig, maar als het plotseling ging regenen dan moest pijlsnel de overkapping van achterin de bus dienst doen.
De chauffeur staat heel trots bij zijn bus met al die deftige mensen.
Hij mag dat ook zijn want vergeet niet, dit speelt zich af anno 1928 en toen was een busreis vanuit Nederland naar de Alpen iets unieks.
Immetje