Twie sigerette voor Vae.

As ik an die van mên vraeg: “Wà’-wul je voor je verjaerdag?”, zel die steevast zegge: “Ik‘oof niks, ik ‘eb alles, wà’-mot ik nog mêr” en dà’-mient-tie ût te grond van z’n ‘art.

Azze ze an mên vraege, wà’ ik voor me verjaerdag wul, dan zeg ik ôk: “ik ‘oof niks, ik ‘eb alles”, mar gelik staen ik te denke, wà’ zel ik vraege.

Ik ken ammaar van alles gebrukke.

Dus as ze dan nog is vraege: “Im, weet je ‘t echt iet?”

Dan zeg ik : “ Och ,’n blommetje of ‘n plantje vin ik wel leuk, ‘n lekker flesje reuk ‘ou ik ôk wel van, Belse bonbons, daer ken ik iet vanof blêve, ‘n môie ‘andook is ôk nôit weg; ‘n kop-en-schotel, (of en toe breek t’r is wat).

Dan ‘oor ik: “ Jae Im, wà’ wul je non?” en dan zeg ik: “Kik mar zellef, wà’ je me geve wul, mar kom je mè’ niks, is ‘t ôk goed.”

Dà’-doene ze netuurlek iet.

As kind vertelde ik an zôveul môgelek bure dà’ ik gauw jaereg wier.

Op school trakteerde ik op lik-kaekies of ‘artjes, wit, rose, geel, waer op sting “ ik ‘ou van je” of “je ben lief”.

De juffrouw dee ‘n pepiere strik om je narrem, dan zag iederien, dà’ je jaereg was.

Op ‘n kêr wier ik ût’ekoze om ‘n paer daege laeter met ‘n vrindinnetje, Tonia Brugman, de klasse rond te gaen, mar ‘t feest gong iet deur.

Ze was tien mei jaereg… de dag dà’-ik mee moch lôpe was ‘t tien mei 1940!

Och, och, wà’.von ik ‘t jammer, dà’ we iet naer school moche.

“‘T is oorlog”, zee me moeder.

“Dà’ geef toch niks, we kenne toch geweun naer school!”, zee ik.

Jaere laeter – ‘t was nog oorlog – ‘eb-ik me vaeder ‘n verjaerdagskedootje ‘egeve, waer die toch zô blij mee was.

Me-broer en ik liepe deur de Zoutmanstraet en bij ‘n kaffee lag ‘n leeg sigerettedôsje.

Ik spaerde zulleverpepier, dus ik raepte ‘t op.

Wà’-zien ik, tusse ‘t zulleverpepier…twie sigerette!

Me broer mos ôk kikke.

“Im, dà’ benne goeie sigerette, vast van ‘n zwart’andelaer ‘eweest.

Die bewaere we tot kommende week, dan is Vae jaereg.

Ik kon ‘t benae iet voor me ‘ouwe.

“Vae, je krêg ‘n kedootje as je jaereg ben.”

“Pand, je vaeder ‘oof niks.

Toe’-die de twie sigerette op z’n verjaerdag kreeg, sprong die ‘n gat in de lucht en maekte die graeg de bekende ûtzondering op te regel.

Immetje

Nadruk verboden

Spreukje.

Komen er kille tijden in een mensenleven,

dan kan alleen de mantel der liefde warmte geven.

Immetje