Sundereklaes en ‘t gêtje.
We-‘aa’ne ‘n ‘ond, ‘n poes en twie klêne Poolse kenêntjies.
Dà’-was genog, von me moeder.
Mar wij vonne dat iet, we wulde graeg ôk nog ‘n gêtje; we-‘aa’ne rûmte genog in de tûn.
Jengele ‘ielep iet.
Me moeder wulde ‘t iet ‘ebbe.
An me vaeders ‘ôfd ‘aa’ne we-ôk zitte zeure, mar die zee: ” Jûlie ‘ore ‘t toch, je moeder wul ‘t iet.”
D’r wier iet mêr over ‘ekald.
‘T winterde langzaem mar zeker en de gezellige Decembermaend brak an.
Êrst de Sundereklaes.
In ‘n grôte maa zatte de pakkies; voor ons allemael ‘n stikje speulgoed en snoop.
Voor me moeder was t’r ôk ‘n pakje en…. ‘n brief van Sundereklaes.
Toe’-ze de brief zat te leze zatte wij allemael vol spanning naer d’r te kikke.
Wat stong d’r in de brief?
Sundereklaes schreef dà’-me moeder in ‘t voorjaer ‘n jong gêtje zou bekomme.
‘IJ ‘a’ ‘ezien dat-t’r in de tûn best ien kos staen.
De maende verstreke en op ‘n lente-aevend wier d’r ‘ebeld en effe laeter stong me vaeder in de kaemer met ‘n man, die ‘n ‘êl klên gêtje op z’n narrem ‘a’.
Me moeder sting te kikke zô van wà’-mot-ik taer non mee?
Mar ‘t klêne witte schepseltje wis me moeder te vertedere.
‘T was ôk zô’n koddig gezicht.
‘IJ – of zij, mot-ik zegge – ‘a’ ‘n grôte blauwe strik om d’r ‘alsje; ‘t was ‘n echt knuffeltje.
Toe’-me moeder-‘m van de man anpakte zee ‘t gêtje zachies mèèè en ‘t was van ‘arte wellekom.
We-‘ebbe de-‘êle aevend ‘n naem zitte verzinne.
Dà’-was moeilek.
Ûtêndelek kreeg ‘t te naem Tikkie.
Waerom Tikkie?
Ik zel ‘t iet wete, mar wat ‘ebbe we ‘n plezier ‘e’aad met-t’r.
De twieling (me twie zusse) en ik liepe met Tikkie over de Laen van Meerdervoort naer de Suezkaede en liete d’r daer an die schûne kant lekker graeze; gras genog en wij speulde daer met vrindinnetjies, die ôk van Schevening’ wazze geëvacueerd.
Mên vaeder ‘a’ ellek jaer voor Sundereklaes ‘espeuld, mar non jaere laeter ben-ik nog verbaesd ‘oe die dat op tie aevend voor mekander ‘êt ‘ekrege, me moeder zô voor ‘t blok te zette.
‘IJ was, jûst wat Sundereklaes ôk is, êlemael in de rol van kindervrind.
Immetje
Nadruk verboden
Spreukje.
Een vriend behoef je niet jaren lang te kennen,
maar kun je ineens onbtmoeten.
Immetje.
