Op de foto is een deel van de Groot Hertoginnelaan te zien van even voor de Tweede wereldoorlog.

Naast het huis met de erker woonde de familie van Schaick Avelingh, kennissen van mijn ouders.

Als klein meisje heb ik dus dit deftige rustige deel gekend.

Ik mocht wel eens mee met mijn vader om het hondje Tommy, die een paar dagen bij ons had gelogeerd, terug te brengen.

Wanneer ik nu de foto bekijk valt het op wat een andere  wereld het is.

Kijk, vooraan staat de kruidenier voor zijn kar; hij moet misschien een bestelling afleveren van hooguit een paar gulden, want dat was nog gewoon in die tijd. Elk dubbeltje dat verdiend kon worden was de moeite waard. Vlak naast de lantaarnpaal fietst een man en voor hem een man met een wit jasje, kenmerkend voor een slagersknecht, op een transportfiets met een grote rieten mand voorop.

Daar voor een man op de fiets en dan zie je daar onbemand een broodkar staan. Dat kon toentertijd nog, de bakker is het brood natuurlijk gaan afleveren. Soms kreeg hij te horen: “Bakker, vandaag niet nodig.”

We zien nog een man met transportfiets en in de verte twee mannen, ook op de fiets.

Vrouwen fietsten ook wel, maar het manvolk was in de meerderheid in het straatbeeld.

Vrouwen deden meestal thuis het huishouden.